Kur shpirti flet,....!!

Buzët si akulli më janë të ngrira,
zemra më është shkretëtirë pa mbarim,...
Shkëlqimi nga sytë më është zhdukur
shpirti i humbur në rrugë më rrin.

Në natën me errësirë të mbështjellur,
përtej horizonteve shtrihet dora me dritë.
Trupi më është varur si peshë e rëndë,
dashuria që më takojë lëshojë krahët e sajë!!

Jam udhëtar në rrugën e ëndrrave të mia,
dhe ngadalë po ngjitem brigjeve të thepisura,
zgjate dorën kape shpirtin tim të mos fiket,....
KURRE!

Një vështrim i arratisur,
Nga qepalla e qëndisur.
Ku është shpirti im skalisur!!
Nga dy syt e zi te tu,....
Vjen më thotë ashtu-kështu!

Kur hija të niset bashkë me mua,
dhe kur të mos të më arrijë më shikimi
T'a dish se pranë teje do të jem.
Hije e mbuluar me mantel mallëngjimi!!

Ti dhe Unë

Dielli lindi me figurën tënde.
Ti linde bashkë me diellin,
Unë sikur një hije e mëshehur.
Ti më pushton sikur yjet qiellin!

Nuk gjej dot fjalë që të të tregoj.
Dashuria ime çfarë madhështie ka!!
Dhe sa lart qëndron ti në jetën time.
Më lart se flamuri i vënë në një kala!!

Vendin që ke në zemrën time.
Nuk mundet kurrë askush ta zë!!
Edhe po të provonin nga aty të të nxjerrnin?
Luftë do të bëj dhe nuk do ti lë,...

Jeta ime pa ty do të ishte vetëm një ferr.
Edhe dielli në qiell nuk kishte për të dalë,....
E në zemrën time do t'kishte zbrazëti.
Prandaj dhe unë ty jetën të kam falë