Shqipja të mbanë shqiptar!!...(pjesa e parë).

Shqipja të mbanë shqiptar!

(shkruar nga Nezir Myrta).


Është paksa e dhëmbshme dhe ndoshta dikujt mund të ia vret syrin e mendjes edhe vet zemren e shpirtin,
pse unë them kështu e shprehem paksa vrazhdë, por nga dhëmbja e vet shpirtit tim flas kështu, sepse më dhëmb
çështja e vllait tim kudo botës, që asimilohet e tjetërsohet për shkak të kushteve ekzistenciale, jetës - por
duhet qendruar fortë dhe përderisa shqiptari i sotëm ka fuqi gjenetike, të mësojë mijëra gjuhë të botës dhe të
bëhet një poliglot, njohës e disa gjuhëve - pse shqiptari ynë, anipse i asimiluar e flet gjuhë tjetër zyrtarisht
e detyrimisht për shkaqe jetese - pse mos ta rimësojë Shqipen tonë të bukur - gjuhë time dhe të tij, kur mund të
shprehet se ka gjak shqiptari dhe me ndien veten shqiptar!

Nuk duhet njeriu i sotëm shqiptar, të diktohet nga kushtet e jetës dhe politikat e kohës, kur mendon se në damarë
të tij rrjedhë gjak shqiptari - mos të iritohet, as dëshprohet, as të ketë as fijen e pesimizmit, pse shqioptarët
në Ballkan janë të ndarë dhunshëm politikisht të copëtuar dhe pse shqiptarët sikur nuk kanë një unitet të duhur
si vllai me vllanë, as pse kemi kushte nën nivel jetese, ndoshta e pandoshta shumë më ultë jetojnë shumë shqiptarë
në trojet e tyre - se sa shumë shqiptarë sot në tretdheun botëror, as mos të hezitojnë shqiptarët që sot nuk
flasin Shqipen e ndjehen shqiptarë - të ofrojnë shpirtin e zemren kah atdheu i tyre i lashtë - anipse kanë edhe
mjerim të skajshëm edhe disa lumturi e ekzistencë të lumtur jasht trollit shqiptar, në vende të ndryshme të botës!

Shqiptarët në Turqi shembull, dihet se ndjejnë gjakun e tyre shqiptar, dihet se janë shkrirë e asimiluar disa
gjenerata tona atje, po a ka mundësi të lidhemi me gjuhën shqipe, të ndjehemi realisht shqiptar dhe mos të
humbasim ma shumë se sa kemi humbur... Nuk është turp as keqardhje, kur shqiptari me nënshtetësi tjetër,
e kupton se duket e ndjehet i largët nga gjuha e gjiu shqiptar - ta rikthejë vetveten në një kohë shumë të
shkurtër, përmes rimësimit apo rinjohjes së Shqipes! Mund të thotë dikush: po ja që rimësova Shqipen, flas shqip,
mendoj shqip, jetoj shqip - por çka matutje, kur unë me sa breza jetoj në këtë a atë vend tjetër dhe jam adaptuar
e përkushtuar këtij vendi, sepse e ndjej si vendin tim, apo thejshtë - e kam vendin tim, të lindjes: Stamboll e
Kairo, Teheran e deri në Pekin, Tripoli e deri në Afrikë Jugore, Azi, Europë e Amerikë, Alaska e Australi e
Zelandë të re - pothuaj në gjithë botën?
Mund të thot shqiptari i sotëm i asimiluar në gjuhë tjetër - çfarë pastaj...?

Po, sepse nëse ndjehesh shqiptar, kur takohesh me shqiptarë - fol shqip, shkruaj shqip, këndo shqip, qesh shqip,
qaj shqip, dashuro shqip e vdis shqip shqiptar - mundësisht në trollin shqiptar!